#Diyelim ki

biz öldük, #siz kaldınız.

Diyelim ki kurudu #ormanlar,

#nehirler, yuvalarında kuşlar.

Diyelim ki

ateş olup küller üfürdünüz #memlekete.

Baktınız,

kalmamış yakacak tek bir #ağaç,

sönmeyen ocak, akacak tek damla #gözyaşı.

#Sonra?

Geçip ortasına #ölümün

#düğün mü kuracaksınız?

Diyelim ki kurdunuz,

külden ağaçlar, #uçmayan kuşlar,

ağıtlar, bu ziftli yaslar sarmışken toprağı

#mutlu_mu_olacaksınız?

Bize nasip bunca kalp ağrısından

size tatlı #huzurlar kalır mı dersiniz?

#Yazık!

Davaya ibadet diye diye

toprağına #ihanet edensiniz.

Lakin unutmaz toprak, #göreceksiniz.

#Yakan_yıkan_bozan,

ölüm saçan ellerinizden ayırmayın gözünüzü.

Onlar #boğacak sizi.

Yavaş ve acı içinde kesilecek nefesiniz,

henüz gelmeden #eceliniz.

(AlintI)