Uzun zamandır, bir yerlere gitmiyordum. İstasyon Caddesinden geçiyordum, AK Partinin tabelasını gördüm. Ayaklarım beni parti binasına çekti. Daha doğrusu, hafiyeliğim aklıma geldi. Uzun zamandır yazmıyordum. Bir şeyler görür, yazarım düşencisiyle AK Partiye gittim. Baktım ki, gelen toplantı salonuna giriyor. Bende girdim. Toplantı salonu, tıka basa dolu. Milletvekili Adnan Yılmaz, başkanlık koltuğuna oturmuş, tek tek vatandaşın derdini dinliyor. Sırayla soruyor. Bir yandan da, gelenlere çay verilmesi için talimat veriyor. Söyle benim ablam senin derdin ne? Söyle benim kardeşim sen ne için geldin? Gelenler arasında kimler yok ki. Müdürler, memurlar, işçiler, işsizler, köylüler, öğrenciler, esnaf, yani toplumun her kesiminden insanlar. Herkesin bir derdi var. Kimisi tayin istiyor, kimisi atama, kimisi ise iş. Öğrenciler ise yurt. Sayın Adnan Yılmaz, herkesi tek tek dinledi. Herkesin derdine gücü ölçüsünde derman oldu. Kimleri aramadı ki. Tatilde olan genel müdüre ulaştı. Ama Erzurum’da Aziziye Kaymakamına ve Bölge Eğitim Hastanesi Müdürüne ulaşamadı. Birinin telefonu kapalıydı. Bir diğeri Cep telefonunu makamında bırakmıştı. E sıra tabi bana da geldi. Sayın Yılmaz, bana da sordu. “Buyur beyefendi senin sorunun ne.” Hiçbir sorunum olmadığını söyledim ve ayrıldım… Görmem gerekeni gördüm. Erzurum dert babasını buldu….