Hükümet, şeker sanayiinin tamamen özelleştirilmesi, 25 şeker fabrikasının elden çıkarılması kararını aldı. Bu karar öncesinde ve sonrasında “Türkiye’nin Japonya’dan sonra şekerde en pahalı ikinci ülke olduğu, Türkiye’deki şeker fabrikası sayısının düşürülerek şeker ithalinin serbest bırakılması” propagandası sürüyor. Kim sürdürüyor bu propagandayı... IMF, AB, ABD, ED&F Man gibi uluslararası şeker kartelleri, Cargill gibi NBŞ üreticileri dahil tüm anti- şeker lobisi...” Özelleştirme İdaresi, geçen yıl Kars, Erciş, Ağrı, Muş ve Erzurum şeker fabrikalarını ihaleye çıkardı. Ancak alıcı çıkmadı. Bu yıl da Kastamonu, Kırşehir, Turhal, Yozgat, Çorum ve Çarşamba şeker fabrikaları tek paket halinde satışa sunulmuş bulunuyor. Görünen gerçek şu; kârsız şeker fabrikalarına müşteri bulunması mümkün değil... O zaman? Kâr edenler satılacak, kâer etmeyenler devletin yani Türkşeker’in elinde kalacak. Şeker İş Sendikası diyor ki: “Türkşeker’in sadece Afyon, Ereğli, Eskişehir, Ilgın gibi 4 kârlı tesisi satıldığı takdirde bile satış fiyatı 1.82 olan şekerin ortalama birim maliyeti 2 - 2.5 TL’ye yükselecektir.” Bu durumda elde kalan fabrikaların ayakta tutulması için devlet sübvansiyon yapmak zorunda kalacak. Ya da fabrikaları kapatacak... Bu fabrikaların önemli kısmı işsizliğin yoğun olduğu İç ve Doğu Anadolu’da bulunuyor... Yalnız bu fabrikalarda çalışan işçiler değil pancar tarımı yapan çiftçi, nakliyeci, esnaf da ekmek yiyor. Şeker fabrikalarıyla oynamamalı...