Türkiye ateş çemberinde. Suriye’deki, Irak’taki ateş bize yakmak üzere. Birileri zamanlamayı iyi seçti. Bizi bir birimize düşürmek için düğmeye bastı. Onlar istedi diye, biz de bir birimizi yemeye başladık. Evet, şimdilik kısmen de olsa başarılı oldular. Ama yine de, sağduyu ağır basıyor. Aklıselim düşünen insanlar, halkın gazını almayı iyi beceriyor. Beyler, hanımefendiler, gençler Bugün bir birimizi yeme günü değildir. Bugün dosta düşmana karşı birlik ve beraberlik günüdür. Yoksa yakınımızda yakılan o ateş yarın hepimizi yakar. O ateş bizi yakmadan, gelin biz bizi yakmaya çalışanların karşısında kenetlenelim ve önlerine duvar örelim. Satırlarıma Ahmet Kaya’nın yıllar önce kaleme aldığı ve seslendirdiği o dizelerle son veriyorum… Belki anlayanlarımız olur… SANMAYIN Kİ Ey torunlar Bize sordunuzmu biz kimleriz, Alevî, Sünnî, Kürt, Türk kardeşce yatan erleriz. Sanmayın ki yeryüzünde kalanlarımız düşman olacak, Sanmayın ki bu vatan için ölen bizler, ayrı ayrı toprak olacak. Bizler bu topraklar için şimdi burdayız, Sanmayın ki birer fâniyiz, acıdayız kordayız. Sizler böyle davrandıkça bizler burda zordayız. Kavga devam ederse birgün yine ordayız. Birgün sizde gelip buradan bir görseniz, Ülkeyi dört bir koldan sevgiyle örseniz, Bizler işte o zaman huzur ile uyuruz, Bunları her kesimle paylaşır gururumuz, Şarapneller patlarken gözlerimin önünde, Ayrım yoktur ülkemin yarınında dününde, Vatan için seve seve canımızı verdikte, Kahrolan yine biziz halinizi gördükçe, Sanmayın ki rahat uyuyoruz bu kavgalar sürdükçe. İstemem mezarda ne bir anıt ne bir taş, Sizler birlikte olun vatan için hem kardeş, Neden böyle ağlarız bilirmisiniz mezarda, Sizleri böyle gördükçe yaralarımız azarda, Yine destanlar yazarız yattığımız mezarda. Alevî sünnî nedir, nereden çıktı bu kavga, Sevmesini bilseniz inanın biter bu dava. Vatanıma zarardır puslu ürkek bu hava, Bizler yine birliğiz barışta hem savaşta, Kopartmak istiyorlar sizleri bu yarışta. Kürt, Türk, Alevî, Sünnî bu tabya'da bu mezarda seçilmez, Birlik olup haykırdık bütün dünya duysun, Cesetlerimiz geçilirde Çanakkale geçilmez, Bizler birlikte öldük, sizler neden kavgada, O gün birlik tohumları ektik bugün neden biçilmez, Sizler birlik oldukça Çanakkaleler değil, Edirne'den Ardahan'a ülkemin bir karış toprağı geçilmez.