Neyse ki Özgür Bey şimdilik kahve ile yetindi!

Ya havayı da boykot etseydi!

O meşum 28 Şubat Süreci’nde, toplumun geniş bir kesimine karşı çok yönlü bir abluka söz konusuydu!

Benzetme gibi olmasın, ama Türkiye sanki de işgal kuvvetlerinin idaresindeydi.

Batı Çalışma Grubu’nun “kurmay heyeti”, o süreçte birbirinden çarpıcı yaptırımlar, dayatmalar, yasaklar ve cezalar üretiyordu!

Öyle ki bu “uygulamalardan” yalnızca mütedeyyinler, muhalif kabul edilen siyasetçiler, başörtülü üniversite öğrencileri ve milli olan kimseler un ufak edilmiyordu.

Yerli sermaye de giyotin altındaydı!

Gönüllü müstevliler çıtayı öyle aşağıya çekmişti ki, mahut apoletliler toplumun hangi gofreti yiyip hangi araba lastiğini kullanması gerektiğine bile karar veriyordu!

Bir sabah Sincan’da yürüttüğü tanklar için “demokrasiye balans ayarı yaptık” diyordu, bir yandan da “bu daha ne ki, bin yıl sürecek bu gidişat” naraları atıyordu!

Çok çevikti, üstelik de tek başına değildi. Ardında ve yanında nice birler vardı.

(Kaderin şu garip cilvesine bakar mısınız? Gün geldi o çevikler, bir kaşık suda boğmak istedikleri ‘uzun adamın’ affına muhtaç oldular.)

İşte o günlerde millet olarak yeni bir bildiriye uyanmıştık:

“Ey vatandaş, bundan böyle şu bisküviyi yiyeceksin. Şu bisküviden uzak duracaksın.”

Askeri tesislerde, resmi kantinlerde, kraldan çok kralcı özel sektörde, kamu ihalelerinde bisküvi yasakları başladı!

Öyle inanmışlardı ki, bu kararla egeminlikleri garanti altına alındı.

Ve fakat evdeki hesap çarşıya uymadı.

Toplumun kahır ekseriyeti yemeyeceği varsa da adeta inadına, çatık kaşlı adamların yasakladığı markalara hücum etti, koli koli çikolata ve bisküvi aldı.

Sınırsız geçiş izni verdikleri vizesiz o marka, umum raflarda alıcıya melül melül bakıp durdu.

“Keşke bizi yasaklı ürünler arasında gösterseydiler” demeleri ise, iflasın eşiğine gelmelerinden ötürüydü.

…

Aradan çeyrek yüz yılı aşkın bir zaman geçti…

Gördük ki, birileri için takvim aynı yaprakta çakılı kalmış:

28 Şubat!

Keşke 1 Nisan şakası olsaydı.

Değil ne yazık ki…

CHP Genel Başkanı Özgür Özel, o netameli mirasa talip oldu.

Üstelik hiçbir yenilik yapmadan…

“Boykot” dedi.

Kim kime karşı boykot yapacak?

Cevap CHP başkanından geliyor. Özgür Bey mealen diyor ki:

“Yerli ve milli olan her şeye karşıyız.”

CHP kurmayları, partiye kahve değil de dron satın alacak olsaydı acaba hangi markayı tercih edecekti?

Yerli mi, ecnebi mi?

Bazıları, aslında Ekrem’in defterinin hukuken dürülmesinden acayip mutlu olmasına rağmen, film icabı bu ağlamaklı halleri ile tabanlarını konsolide etmeye çalışıyorlar. Bu sebeple:

“Boykot” diyorlar.

O çok hayranlık duydukları 28 Şubat’tan, yadlarında kalan bir tek o var çünkü…

Etkili olur mu, ülke ekonomisi inmeye duçar kalır mı?

CHP’nin hınç dolu bu çıkışının…

Ölümcül olmasa da yıkıcılığı olur tabii ki…

Özgür Özel, yarınlarını ve siyasi istikbalini işte o enkaz üzerine bina etmek istiyor.

Şimdiye kadar ne adını ne de tadını bilmediğim o kahveyi içmek istiyorum.

Sırf, Çevik Bir’in terekesinin maliki Özgür Özel yasaklıyor diye…