Önceki gün, Mukadderin ölüm haberini alınca, içim yandı. Mukadder, Muşlu bir ailenin kızı. Kim bilir ne zor şartlarda büyütülmüştü. O anne baba, Mukadder’i Erzurum’a okumaya ne hayallerle göndermişti.. Mukkadder’i okutabilmek için kim bilir ne zorluklar yaşıyorlardı. Ama bir trafik teröristi gelip Mukadderi ellerinden aldı. Kesin o trafik teröristi birkaç ay içerde yatacak, sonrada ellerini kollarını sallayarak gezecektir. Belki, iyi halinden dolayı hiç yatmayacak. Savcının talimatıyla, karakoldan serbest bırakılacak. Evet, dün trafikte Özel Halk Otobüsleri ve dolmuşları gördüm. Yollarda terör estirenler, her nedense melek kesilmişlerdi. Tabi, bir de onları denetleyen Trafik polislerine de rastladım. Meğerse herşey bir günlükmüş. Bugün yine Otobüsler ve dolmuşlar yine bildiklerini okuyorlardı. Yine terör estiriyorlardı. Yine araçların üzerine çıkmaya çalışıyorlardı. Yani herşey bir günlükmüş. Bir günde unutulmuş Mukkadder’in ölümü. Sabah Sevgili Orhan Yıldırım, sosyal medyada bir paylaşım yapmıştı. “Bu şehirde bir kız çocuğu trafik terörü sonucu öldü. İlk değil, son olmayacak. Ancak yetkililer bu ölümleri aşağıya çekecek kalıcı, etkin çözümler üretsin. Bu Vali Bey'in, Büyükşehir Belediye Başkanını ya da Rektör Beylerin kızları da olabilirdi. Laf değil, çözüm bekliyoruz. Başka Mukadderler ölmesin...” Evet, sevgili Orhan’ın paylaşımı ve mesajı yerindeydi. Ama Sevgili Orhan şunu sanırım unutmuş. Vali Bey'in, Büyükşehir Belediye Başkanını ya da Rektör Beylerin kızları makam arabalarıyla gidiyor. Onun içinde Mukadder ölüyor. Ölmeye de devam edecek…