Erzurum, belki de hiç bir dönemde olmadığı kadar, yüksek tansiyonlu bir seçim süreci geçiriyor. Bir yanda temel atma törenleri, bir yanda açılışlar, bir yanda mitingler ve bir yanda da dozu giderek artan siyasi bir gerginlik... Vatandaş, olup biteni şimdilik tribünlerden izliyor. "Nasılsa" diyor. "Az kaldı, değil mi ki son sözü ben söyleyeceğim. Siz hele iyice birbirinizin kafasını gözünü kırın da bir güzel izleyelim." Zaman zaman öyle manzaralara tanık oluyoruz ki... Sanırsınız demokratik bir ülkede seçim değil de, partiler arası meydan muharebesi yapılıyor! Adayların birbirlerine en ağır hakaretleri savurması, artık vaka-i adiyeden dahi sayılmıyor. Tekme tokat kavgalar, tehditler, yol kesmeler, taş yağmuruna tutmalar ve her türlü provokasyon... Hepsi ve daha fazlası, 7 Haziran seçimlerinin öznesi haline geldi. Demokrasi ve hoşgörü nesne olmaktan öteye geçemiyor. Sokak patlamaya hazır barut fıçısı gibi.. Parti teşkilatları ise, adeta çakılmış birer çakmak... Ve Türkiye seçim için gün sayıyor! Mesele öylesine şirazesinden çıktı ki, kimin haklı kimin haksız olduğu, parlamak üzere olan bu ateşin umurunda değil. Ve fakat barutla ateşi birbirine kavuşturmak için var güçleriyle çalışıp duranlar bilmeliler ki... Halk huzursuz ve tüm bu olup bitenlerden ötürü mutsuz... Bazılarının unuttukları şudur: Nihayet herkesin bir rey'i var. Günü geldiğinde, her seçmen sandık başına giderek dilediği parti için mühür basacak. Doğru soru ise, şudur: Siyaset arenası böylesine barut fıçısına dönmüşken, hangi vatandaş seçimden keyif alabilir, kim demokrasinin tadını çıkarabilir ki... İyi başlayan bir seçim süreci, son günlere gelindiğinde adeta rayından çıkmış bir trene dönüştü. Sokaklara, meydanlara ve mahallelere gerginlik hakim... Gördüğünüz o tüm süsler, flamalar, bayraklar, afişler, dövizler, müzik şölenleri, araç konvoyları birer aldatmacadan ibaret... Gerçek: Dört bir yanımızı kuşatan hoşgörüsüzlük ve nobranlıktır. 7 Haziran, tarihe en çok bu yanıyla geçecek. Kimin kazanıp kimin kaybettiği ise tali derecede önemli bir şey olmaktan öteye gidemeyecek. Yazık...